رَدِ اشکت روی شونه‌م
تا همیشه موندگاره
تا وقتی بارونیت اینجاست
تو خونه بارون می‌باره
واسه زخمایی که دارم
از تو ممنونم همیشه
دوس دارم تنهاییامو
بی‌تو عاشق شم که چی شه؟
واسه باریدن رو شونه‌ت
بغضِ من طاقت نداره
نیستی و دستم با موهات
دیگه رفاقت نداره
دِ لعنتی عطر کشنده‌ت
یه عمره که میاد سراغم
بی تو اقیانوسو هرشب
میکشونم تا اتاقم
رفتی و حتی یه لحظه‌م
به غمت عادت نکردم
بعد تو جز قاب عکست
با کسی صحبت نکردم
اگه میبینی نمردم
زنده‌م از عشقت بمیرم
وقتی عطرت ول کنم نیست
کاش فراموشی بگیرم
