من آخرین و اولین مردم ، مردی که تو دنیاشو دزدیدی
مردی که حتی وقت دل کندن ، چشمای خیسش رو نمی دیدی
رفتی ولی بی معرفت ای کاش ، تن میزدی آغوشمو بازم
بردی تموم خاطراتت رو ، بردی ولی من بی تو می بازم
تنها ترین عاشق
مجنون ترین فرهاد
دلتنگ چشماتم
از بی کسی فریاد
بیزارم از پاییز و بارونش ، شب گریه های تلخ و پنهونی
نفرین به عشق و حس دل بستن ، نفرین به این تقدیر طاعونی
من مثل بم ویرون ویرونم ، پس لرزه ها پایون نمی گیرن
روزای این تقویم افسرده ، مثل شبای بی تو دلگیرن
تنها ترین عاشق
مجنون ترین فرهاد
دلتنگ چشماتم
از بی کسی فریاد
آتشفشونه تو صدام اما ، یخ بسته لبهای من بی تو
پژمرده میشه این دل خسته ، پژمرده میشه این تن بی تو
می خشکم و رد میشم از پاییز ، بازم زمستون و پریشونی
یک سال دیگه رفت و می مونم ، با این دل غرق پشیمونی
تنها ترین عاشق
مجنون ترین فرهاد
دلتنگ چشماتم
از بی کسی فریاد
