نظر به آینه میبخشم
در این معطلی از حالا
کسی برابر من ، در من
که بسته راهِ من از حالا
غم نخوانده پنهانم
غمِ دوتارِ خراسان بود
و در نگاه پریشانم
دو خنده در غمِ پنهان بود
اگر چه در پس تردیدم
که شعر سخت من آسان بود
که قبل قافیه در ذهنم
ردیف های هراسان بود
تو اصفهانِ در آوازم
تویی تو نقش جهان منی
جهان ندیده تمامت را
خودت تمامِ جهان منی
دلیلِ متصلم ، قلبت
دلیلِ ترکِ خراسان شد
دلِ تو نقطه عطفی در
اِقامتِ دَر دلِ تهران شد
هوای قلب تو ترکیبی
از عشق در شب و در ، بَند است
مسیر منتخبم با تو
شروع پله دربند است
