دست لرزان و نحیف کودک
میکشد خط نه چندان صافی
و دوباره تکرار و دوباره تکرار
بین هر خط عمود
جهت از راست به چپ
نیم خطی افقی ، قرمز رنگ
که همان فاصله است
و فشار قلمش بر کاغذ
روح سرگشته ی این" یک ها" را
برده تا ده صفحه ی آن ور تر
کودک قصه ی ما
بی خبر از راه است
شادمان گشته از این بازی و هی میخندد
تا بناگوش دهانش باز است.
این نوشتار به ظاهر ساده
یک بگویی ، الفش یا خوانی
هر چه هست آسان است
کاش او میدانست :
این سرآغاز جنونیست که بی پایان است
